Verslag Trainingskamp Portugal

Er is voldoende te doen geweest rondom het trainingskamp van de selectie wat begin januari heeft plaatsgevonden. Inmiddels is de storm weer gaan liggen en is het tijd voor het verslag van een onvergetelijke week.

Dag 1
Op zondagmorgen 2 januari heel vroeg vertrok de ROAC-selectie inclusief begeleiding naar Albufeira om daar te gaan genieten van een trainingskamp. Vijf dagen vol voetbal, activiteiten en gezelligheid onder prima weersomstandigheden: wie wil dat nou niet?

De 50 koppen tellende groep had er in ieder geval heel veel zin in, alhoewel de trip wel dubbele gevoelens opriep. Zoals voorafgaand aan het trainingskamp ook is gecommuniceerd zat het niet helemaal lekker dat Nederland nog in een lockdown zat. Maar zoals ook vermeld is heeft de groep zich aan alle protocollen gehouden die zowel de Nederlandse als Portugese overheid voorschrijven. Dat betekende onder andere dat de gehele groep gevaccineerd moest zijn en dat er een verplichte negatieve antigeentest moest worden getoond aan de douane. Dat was geen probleem, dus mochten alle ROAC’ers het vliegtuig instappen.

Even over 09:00u landde de groep in Faro op het vliegveld in mistige omstandigheden. Na ruim een half uur in de bus werd de eindbestemming in Albufeira bereikt: het All-inclusive hotel Muthu Clube Praia da Oura waar de selectie drie jaar geleden onder Hein Leliveld ook al zat voor het trainingskamp. Echter is de selectie enorm verjongd het afgelopen jaar, dus voor velen was dit hun eerste keer hier. Na het inchecken en de lunch maakte de groep zich klaar voor de eerste activiteit: het beachvoetvolley-toernooi. In totaal gingen 7 teams de strijd aan met elkaar over 3 veldjes en het plezier en ook zeker de wil om te winnen spatte ervan af. Duidelijk merkbaar was dat men het sporten en het samenzijn had gemist.

Na anderhalf uur was de top 3 bekend, maar eindigden 4 teams gedeeld laatste. Los van het feit dat je met deze activiteit ook punten behaalde voor het ‘Gouden Kratje’, moest het verliezende team ook een duik nemen in de zee. En hoewel de temperatuur in Albufeira met zo’n 17 graden aangenaam was, werd een duik in de veel koudere zee niet als prettig ervaren. Doormiddel van een spectaculaire Rock Paper Scissor werd het verliezende team bepaald. Bij de 3 teams die de verkoelende duik bespaard bleef, was de opluchting duidelijk zichtbaar.

In de avond werd er bij het hotel gedineerd en waren er verder geen activiteiten. Het was een lange dag geweest en de meesten dronken nog een drankje om vervolgens relatief vroeg het bed op te zoeken.

Dag 2
Dag 2 stond in het teken van een overvol programma. Na het ontbijt stapte de groep de bus in en werd het gebracht naar de trainingsaccommodatie. Op een prima kunstgrasveld werd een pittige training onder een brandende zon afgelegd. Als afsluiter van de training werd een toernooi gespeeld, waar ook weer punten voor het ‘Gouden Kratje’ verdiend konden worden. Ook werd de straf door vlagger Patrick ingelost. Omdat Patrick te laat was met verzamelen bij het vertrek mocht de rest van de groep proberen een bal tegen zijn derriere te trappen vanaf 5 meter. Zijn knalrode billen na afloop spraken boekdelen.

Na de lunch startte het middagprogramma, waar ook weer punten voor het ‘Gouden Kratje’ verzameld werden. Een heuse Vossenjacht waarin groepjes van drie moesten proberen zo een goed mogelijk elftal binnen de ROAC-selectie bij elkaar te kopen met een beperkt budget. De kunst was om bij 1 van de vele spelersmakelaars (vertolkt door de begeleiding) goede ROAC selectiespelers op de kop te tikken tegen een mooi prijsje. De score die de organisatie aan elke speler had meegegeven zorgde wel voor de nodige leuke discussies. Zo was Jeffrey het niet eens dat dat hij slechts 4 (uit 10) punten kreeg voor verdedigen waar Jacco er 8 kreeg. Maar Jeffrey zal ermee moeten leven dat Jacco twee keer zo goed kan verdedigen als hij. Dat Jacco ook in de organisatie zat heeft er natuurlijk niks mee te maken. Na een uur moest iedereen zijn team inleveren bij Dick en Chiel, die immers namens Voetbalzaken mee waren, en werd de winnaar bepaald.

Ook in de avond na het diner was er deze dag een activiteit gepland. Te voet werd de tocht naar feestcafé ‘Celebrations’ afgelegd. Deze tent was speciaal geopend voor de ROAC-selectie en hier werd door Wout en Dammes de ROAC-quiz afgenomen. Ruim 80 vragen die (in)direct met ROAC of het trainingskamp te maken hadden. Dit was de vierde en laatste activiteit waarmee punten voor het ‘Gouden Kratje’ behaald konden worden.

Dag 3
De derde dag was vanuit sportief oogpunt het meest interessant. Voor zowel het tweede als het eerste elftal stond deze dag een oefenwedstrijd op de planning met het plaatselijke Odiaxere. Deze club staat hoger aangeschreven dan ROAC, dus de kans was zeer aanwezig dat er hard gewerkt moest worden. In de ochtend vonden er eerst nog groepsgesprekken plaats en om 14:00u werd er met de bus naar Odiaxere afgereisd. Bij aankomst sprongen de tranen van geluk in de ogen bij de jongens die geblesseerd waren. Voor een verfrissende Super Bock hoefde slechts 90 cent neergelegd te worden. Maar Portugezen staan bekend om hun uitstekende ondernemerschap, dus na een uur of twee werd de prijs opgeschroefd naar € 1,50. Deze spontane prijsverhoging zal ze geen windeieren gelegd hebben.

Het tweede elftal speelde om 15:30u haar wedstrijd en deed dat zeer verdienstelijk. Odiaxere 2 werd op 0-0 gehouden en dat werd mede mogelijk gemaakt door Olaf die in de eerste helft een penalty stopte.

Vervolgens kreeg de gehele groep in het stadion van Odiaxere een heerlijke maaltijd voorgeschoteld en om 20:30u trapte ROAC 1 af tegen Odiaxere 1. Odiaxere bleek zoals verwacht over een beter team te beschikken, maar door veel arbeid te leveren bleven de Rippers lange tijd in leven. Pas in de blessuretijd moest ROAC de beslissende tegentreffer toestaan. Een kleine domper, maar zowel ROAC 1 als ROAC 2 mochten tevreden terugkijken op hun gespeelde oefenwedstrijden.

Dag 4
Met hier en daar nog wat lood in de benen werd de volgende morgen om 11:00u verzameld op het strand om met de gehele groep een strandwandeling te maken. Al snel sloeg men de bergen in waardoor het meer weg had van een hike dan van een wandeling. Iedereen genoot van de schoonheid die de Algarve te bieden heeft.

Tijdens de lunch werd ook de winnaar van het ‘Gouden Kratje’ bekend gemaakt. Op nummer drie eindigde de piepjonge Drieske, tweede werd Big Dave en op nummer één eindigde de oudste speler van het stel: ondergetekende. Mitchel viel door een administratieve fout net buiten de prijzen. De prijzen waren echter al uitgedeeld en zelfs een handdruk kan in coronatijd niet gegeven worden, maar de organisatie hoopt dat hij alsnog heel veel plezier heeft van de eervolle vermelding die hij toen kreeg.

In de middag stond de laatste gezamenlijke activiteit op het programma: mountainbiken. Duidelijk zichtbaar was dat sommige jongens inmiddels op hun tenen liepen en alle moeite hadden om de 30 km durende rit uit te fietsen. De rest van de dag had iedereen vrij af en zochten verschillende groepjes de restaurantjes van Albufeira op om de laatste avond in stijl af te sluiten.

Dag 5
Dag 5 was alweer de laatste dag en op deze dag stonden geen activiteiten gepland. Uitslapen, uitchecken en genieten van de laatste zonnestralen. Maar het was het ook de dag dat de lokale GGD bevestigde dat één van onze jongens uit de groep positief testte op Covid-19. Op advies zijn zijn kamergenoten ook getest: negatief. Verder waren er geen klachten bij anderen die te linken waren aan Covid, waardoor 49 man de reis naar Nederland gewoon kon voortzetten. Niet compleet dus, de positief geteste persoon bleef in quarantaine achter.

De Covid-kater
En zo hield men een zure nasmaak over aan het trainingskamp wat tot dat moment perfect was verlopen. Hoewel de positief geteste persoon er zelf heel nuchter onder bleef en goed is bijgestaan vanuit de groep en vanuit de Trainingskampen.nl, wil je uiteraard compleet huiswaarts vertrekken. Toen de groep thuis kwam en iedereen zichzelf onderwierp aan een zelftest bleek dat er nog een aantal besmettingen waren opgelopen. In de dagen die volgde werd dat aantal flink opgeschroefd. Het vermoeden is dat een groot deel pas in het vliegtuig is besmet, waardoor deze besmettingen ook pas later aan het licht kwamen.

Toen de schade duidelijk was, is besloten om een nieuw statement naar buiten te brengen. Open kaart spelen, hoe vervelend de boodschap ook was. Kennis was gemaakt met de besmettelijkheid van de Omikronvariant. En ondanks dat de ROAC-selectie alles volgens de regels heeft gespeeld, gaf de organisatie aan met de wetenschap van nu wellicht een andere keus gemaakt te hebben m.b.t. het wel of niet gaan naar Albufeira.

Omdat ROAC de eerste amateurclub was die terugkeerde van trainingskamp, dook de (lokale) media erop. Logisch, het is nieuws en houdt de gemoederen bezig. Ook achtten een aantal dorpsgenoten en andere bekenden het nodig om direct met de vinger te wijzen bij terugkomst. Personen namen het de selectie kwalijk dat zij naar Albufeira zijn vertrokken. Dat roept een heel hoog ‘verwijder eerst de balk uit je eigen oog, voordat je een splinter uit ander andermans oog meent te moeten verwijderen’-gehalte op bij mij.

Feit blijft dat de ROAC-selectie niets heeft gedaan wat niet mocht. En als je problemen hebt met het beleid van de Nederlandse overheid, dan had je bij Hugo de Jonge moeten aankloppen. Of je had je voorafgaand kunnen melden om mee te denken over een oplossing in deze lastige situatie. Achteraf natrappen kunnen we allemaal. Nogmaals: niet gaan betekende een financiële klap van ruim € 450, p.p. uit eigen zak. Voor de oudere jongens met werk wellicht nog te behappen, voor de jonge garde absoluut niet haalbaar.

Nu ruim een maand later kunnen we mededelen dat de klachten bij de besmette jongens ontzettend meevielen. Al met al zijn we als groep een fantastische ervaring rijker, maar doet de Covid-kater doet daar wel wat afbreuk aan.
Rest mij verder om een aantal mensen te bedanken. Speciale dank gaat uit naar Jacco die enorm veel tijd heeft gespendeerd om deze trip mogelijk te maken. Ook Wout heeft met zijn creatieve brein een speciale bijdrage geleverd met betrekking tot de organisatie van de activiteiten. Fijn was ook er verantwoordelijkheid werd genomen toen de coronabesmetting aan het licht kwam, waarin Dick het voortouw nam met betrekking tot de communicatie met het thuisfront. Ook vanuit Trainingskampen.nl is goed gehandeld tijdens de quarantaine van de besmette speler, waarvoor dank. Als laatste wil ik voorzitter Rob bedanken. Vanuit Nederland heeft hij de organisatie voorafgaand en tijdens het trainingskamp actief bijgestaan in deze lastige situatie.

Ik heb enorm genoten van dit trainingskamp. We hebben een vrij nieuwe groep met veel jonge aanwas en ik heb genoten van ieders positieve aanwezigheid! We hebben hard gewerkt en arbeid geleverd, maar uiteraard ook veel gelachen met elkaar. Ik heb het idee dat de groep dichter bij elkaar is gekomen en dat biedt veel perspectief voor de toekomst.

Freek